Czego nauczyły mnie książki

Książki uczą, książki bawią. Dzięki książkom mało interesujące ziomki z podstawówki mogą wywyższać się nad kolegów tym, jak to czytanie kiepskiej fantastyki wybitnie wpływa na ich IQ i przyszłe powodzenie życiowe. W książkach zawarta jest jakaś bliżej niezidentyfikowana mądrość, i to totalnie w każdej książce, nawet jeżeli tą mądrością jest przepis na pierogi albo porady, jak książek nie pisać. Książki poprawiają wyobraźnię, książki poszerzają horyzonty, książki to, książki tamto. Słyszę to od dzieciństwa i zastanawiam się, skąd bierze się ten snobizm i przekonanie, że odcyfrowywanie zapisanych kart dalej ci tyle bonusowych punktów dla mózgu, a np. patrzenie na obrazki nie. A może to nie snobizm, tylko czysta prawda? Zebrałam się w sobie i spisałam w kilku punktach, czego przede wszystkim nauczyły mnie książki.

1. Banany

Nie ma takiej podróży, w której nie przydałoby się kilka bananów. Nigdy nie wsiadaj do pociągu bez nich! Najlepiej dopieraj ilość bananów do ilości godzin podróży. Jeżeli zobaczycie gdzieś w bydgoskim pubie dziewczynę z bananem, to zapewne jestem ja. Gdy normalni ludzie idą na kebaba o czwartej nad ranem, ja idę z nimi pogryzając banana. O tym, że banany to najpraktyczniejsze jedzenie na każdą podróż dowiedziałam się z... „Mikołajka”, gdzie z niezrozumiałych dla mnie względów w podróż brało się banany i jajka na twardo.

2. Wrogowie

Pamiętacie tą scenę (jest też w filmie) z Ogniem i mieczem, gdy Bohun wiąże spitego Zagłobę w chlewie? Już czytając powieść bardzo zastanawiałam się, jak to wyglądało, takie związanie „w szablę”, więc oczywiście któregoś dnia wypróbowałam tą metodę na bracie (i miotle). Z badań wynika, że jest całkiem skuteczna, pod warunkiem że się dobrze i mocno zwiąże, bo w przeciwnym wypadku brat może się wyswobodzić i zemścić.

3. Chodzenie z nożem

Posiadanie własnego noża było wielkim marzeniem mojego dzieciństwa, i idąc do liceum długo próbowałam przekonać rodziców, że powinni pozwolić chodzić mi do szkoły z nożem sprężynowym dziadka (można było nim ścinać cienkie brzózki!), bo Szwederowo to niebezpieczna dzielnica (to akurat jest prawda) i muszę mieć jak się bronić. Przekonanie o niezbędności posiadania ostrych przedmiotów i broni palnej wyciągnęłam oczywiście z przygód Tomka Wilmowskiego. No bo jakby na Szwederowie ukąsił mnie jakiś dziki lokalny, to trzeba by było szybko wyciąć ranę, żebym nie zaraził mnie genem Sebixów, to nóż jest konieczny. Jasne i logiczne.

4. Studenci medycyny

Wiele książek wskazuje na to, że studenci medycyny to najniebezpieczniejszy i najbardziej fascynujący gatunek na świecie. Studenci medycyny zawsze mają gdzieś ludzkie szczątki w mieszkaniu, czasami używają ich w warunkach bojowych, dręczą nerwowe paniusie, udają martwych, spuszczają się z okna na krześle, mnóstwo się uczą, piją niesamowicie czarną kawę z żołędzi (moja współlokatorka ma kawę z żołędzi, czysta ohyda!) i ogólnie są strasznie cool jak się jest gimnazjalistą i czyta „Lalkę”.

5. Pójście na edytorstwo to totalnie dobry pomysł

Tak, wybrałam kierunek studiów przez przeczytaną w dzieciństwie książkę, której bohaterka przeprowadza się z synkiem do schowanej w  lesie wsi i pomiędzy robieniem korekt walczy z demonicznymi siłami, kumpluje się z duchem nazisty i takie tam. Książka przeciętna, ale uświadomiła mi, że jest ktoś, kto robi korektę w książkach, a do tego pracuje w domu na komputerze i ma dużo wolnego czasu żeby walczyć z siłami zła. Wymarzona praca dla mnie!

6. Naukowcy są strasznie cool

Ludzie, którzy mają wiedzę są super fajni, bo potrafią przeżyć samotnie na bezludnej wyspie, nie mając nawet noża, dotrzeć do wnętrza ziemi i budować niesamowite podwodne statki, a do tego nauka daje im nieskrępowaną wolność, wyzwania i bardzo ciekawe życie. Juliusz Verne zadziałał na pacholęcą mnie dokładnie tak, jak zapewne chciał, czyniąc ze mnie małego pozytywistę i miłośnika nauk wszelakich, stawiającego wiedzę i inteligencję jako najważniejszy wyznacznik bycia cool.

7. Bycie pozytywistą grozi gruźlicą

Czasami wracam sobie z korepetycji, które daję różnym dzieciakom w Poznaniu, wiatr wieje i targa mi dziurawy nieco płaszcz, a ja, dręczona nagłym kaszlem zastanawiam się, ile mi jeszcze zostało... Każde zbliżenie się do pozytywistycznego ideału (działacz, aktywista społeczny, ubogi, najlepiej student) jest równoznaczne ze skazaniem człowieka na śmierć z powodu gruźlicy albo jakiejś gorączki; nie istnieje przecież coś takiego jak zadowolony z życia i ładnie układający sobie życie pozytywista.

8. Dobre uczennice

Jeżeli jesteś dobrą uczennicą i nie masz problemów z przyswajaniem wiedzy, prawdopodobnie nigdy nie znajdziesz chłopaka, bo biedak, nie mogąc ci pomagać w lekcjach, nie będzie mógł też uświadamiać ci swojej męskiej dominacji nad twoją jakże niedoskonałą płcią zbierającą same dwóje z matmy. A bez tego w ogóle nie będzie wiedział, jak do ciebie zagadać, no i w zasadzie po co komu dziewczyna, nad którą nie można dominować intelektualnie. Niedoczekanie.

A do tego jesteś nudna. Dwóje z matmy dodają życiu uroku i pikanterii.

Ten wpis w ogóle by nie powstał gdyby nie banany, pociąg do Bydgoszczy i fakt, że musiałam coś szybko napisać przed wyjazdem w góry, żeby zachować zasadę publikowania co pięć dni (ambitnie!) 

Serdecznie dziękuję bananom. 

Wpis wrzuca się automatycznie, bo ja jestem w górach i nie istnieję w social mediach. Do zobaczenia wkrótce!